تحلیل فضایی ایمنی راه های شهری از نظر ریسک تصادف (مطالعه موردی منطقه 12 شهر تهران)

بروز تصادفات، وابسته به وجود شاخص ها و عوامل مختلفی می باشد که با توجه به میزان تاثیرگذاری، در افزایش یا کاهش ریسک موثر هستند. عدم توجه به شاخص های زمینه ساز تصادف و تشخیص نقاط پرخطر می تواند هزینه فراوانی را برای بخش عمرانی و مدیریتی کشور تحمیل نماید. در بحث تصادفات، عدم وجود روشی که بتواند با تحلیل عوامل دخیل در بروز تصادف به تشخیص پهنه های پر ریسک وقوع تصادفات کمک کند به چشم می خورد و دستیابی به مدل های ایمنی صحیح با قدرت پیش بینی بالا، همواره جزو نگرانی های اصلی متخصصان حمل و نقل و ترافیک و ... در فرآیند برنامه ریزی حمل و نقل می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین پهنه های دارای ریسک تصادف در منطقه 12 تهران به عنوان قلب تاریخی- تجاری شهر انجام گرفته است، که به لحاظ هدف شناختی-اکتشافی و به لحاظ ماهیت ارزیابی-تحلیلی است که با بهره گیری از چندین لایه GIS و شاخص های طبقه بندی شده پهنه های ریسک تصادف حاصل آمد. در ابتدای تحقیق با توجه به مطالعات پیشین شاخص های تحقیق استخراج شده است که شامل وضعیت ترافیکی، وضعیت فیزیکی (کیفیت پوشش آسفالت و پهنای معبر)، تراکم جمعیت، تراکم فعالیت، تراکم تقاطع ها، محدودیت های کالبدی و موقعیت راه نسبت به کاربری های خاص می باشد. براساس نتایج تحقیق معابر بخش شمالی منطقه عمدتا به لحاظ ریسک وقوع تصادف دارای بالاترین رتبه می باشند. کمترین ریسک وقوع تصادف در معابر بخش جنوبی منطقه مشاهده می شود. با توجه به قرار گرفتن حدود یک پنجم معابر منطقه در موقعیت ریسک بالای تصادف، این منطقه نیازمند بازنگری و اصلاح معابر و تمرکز زدایی از فعالیت های تجاری و اداری و در نتیجه کاهش کاربری های جذب سفر می باشد.

کلیدواژه ها:

ریسک تصادف ، راه های شهری ، ایمنی ، تحلیل فضایی ، منطقه 12