تاثیر برنامه دهی معماری بر شکل گیری مدرسه نمونه موردی : مقایسه تطبیقی مدرسه امیرکبیر و البرز تهران

برنامه دهی معماری فرآیندی است که ساختار برآورد کننده ی آرزوها، ایده ها و خواسته های ساکنان آینده آن را می آفریند. برنامه دهی شرح منظم مسیله معماری و تاکیدی است بر ضروریات پروژه به گونه ای که در خلق و ایجاد راه حل مسیولانه ای برای طراحی ساختمان، موجب ارتقاء و پیشرفت آن شود. ساختمان مدرسه و محیط های آموزشی در واقع بستر کالبدی رشد فکری سرمایه های انسانی یک کشور بوده است. عدم کارایی آن باعث کاهش در بهره وری و کارایی نیروهای انسانی در بخش آموزش و یادگیری به عنوان زیربنایی ترین بخش در توسعه و رشد کشور می شود. در تحقیق حاضر خصوصیات معماری مدرسه امیر کبیر تهران و مدرسه البرز تهران از جنبه های کمیت و کیفیت فضایی و عملکرد ساختمان مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتایج حاصله از تحقیق تاثیر برنامه دهی معماری را در تمام فضاهای داخلی و حتی نماهای این مدارس نشان می دهد. متاسفانه امروزه در ایران غفلت ما از برنامه دهی، منجر به اشکالات بسیاری در مراحل طراحی، احداث و بهره برداری از مدارس شده است. امید آنکه این مقاله، نیاز خفته ای را که تا کنون بی جواب مانده است، بیدار ساخته و پروژه های آینده را از این بخش تجارب بشری سیراب کند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی کالبدی ، معماری ، مدرسه امیرکبیر (دارالفنون) ، مدرسه البرز تهران