مسکن روستایی با رویکرد بهسازی و مقاوم سازی (مورد مطالعه: سکونتگاه های روستایی شهرستان تایباد)

بعد از انقلاب اسلامی به دلیل نامناسب بودن وضعیت مساکن در نواحی روستایی، برنامه ریزی جهت بهبود این مسکن درروستاهای کشورمان به یکی از مهمترین دغدغه های دولتها تبدیل و در طی برنامه های توسعه، برنامه های مختلفی جهتبهبود آن به اجرا گذاشته شد. در همین راستا، از اواخر برنامه سوم توسعه، دولت اعتبارات بهسازی مساکن را در سطحوسیعی در اختیار روستاییان قرار داده است. سوالی که در این زمینه مطرح میشود این است: ارایه این اعتبارات تا چهمیزان توانسته است بهبود وضعیت زندگی را در نواحی روستایی در پی داشته باشد. در حقیق حاضر، به بررسی نقشاعتبارات بهسازی مسکن در بهبود وضعیت زندگی روستاییان در سه بعد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی پرداخته شدهاست. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی، روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه و میدانی (پرسشنامه ومصاحبه)، روش تجزیه و تحلیل اطلاعات به صورت توصیفی (میانگین و انحراف معیار) صورت گرفته است. جامعه آماریتحقیق حاضر، خانوارهای روستاهای بخش مرکزی شهرستان تایباد که بین سالهای 1384 تا 1389 اعتبارات بهسازیمسکن را دریافت کردهاند که شامل 5076 خانوار می باشد. جهت تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد کهحجم نمونه لازم جهت تکمیل پرسشنامه ها 180 خانوار محاسبه گردید. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان میدهداعتبارات دریافتی بیشترین تاثیر را در شاخص های بعد کالبدی و کمترین تاثیر را در شاخص های بعد اجتماعی داشته است.

کلیدواژه ها:

مسکن روستایی ، اعتبارات بهسازی ، بهسازی مسکن ، نواحی روستایی