بررسی عوامل موثر بر ریسک پذیری زنان روستایی در توسعه خوداشتغالی (مطالعه موردی: استان زنجان)

امروزه با توجه به اینکه زنان تقریبا نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند، در انجام فعالیت های اقتصادی موردنیاز جامعه دارای نقش ویژهای می باشند و از اینرو انجام برنامه ریزی جهت اشتغال زنان در کشور یکی از ضرورت های مهمبه شمار می رود. اما با توجه به اینکه در کشور ایران بخش دولتی از نظر نیروی کار به اشباع رسیده است، توسعه خوداشتغالیبه ویژه برای زنان از اهمیت زیادی برخوردار است. در این میان ریسک پذیری به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار برخوداشتغالی زنان می تواند نقش عمده ای در توسعه خود اشتغالی ایفا نماید. لذا این پژوهش با هدف بررسی عوامل موثر برریسک پذیری زنان روستایی در استان زنجان انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق زنان روستایی استان زنجان بوده اندکه بااستفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده نمونه مورد نظر از سطح روستاهای سه شهرستان شامل زنجان، خدابنده و ابهرانتخاب گردید. حجم نمونه با استفاده از نرم افزار G.Power برابر با 188 نفر تعیین گردید. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه ای بود. روایی ظاهری و محتوایی ابزار تحقیق با استفاده از نظر متخصصان موضوعی مورد تایید قرارگرفت. به منظور بررسی پایایی ابزار مورد نظر پیش آزمون انجام گردید و مقدار ضریب آلفای کرونباخ آن برای متغیرهایتحقیق بالای 0/70 بدست آمد که نتایج ضرایب حاصل، حاکی از پایایی مناسب ابزار بود. نتایج تحقیق نشان داد که شرایط اقتصادی و برگزاری دوره های آموزشی و ترویجی دارای اثری مثبت و معنی دار بر ریسک پذیری زنان روستایی برایراه اندازی شغل میباشند، اما شرایط اجتماعی حاکم بر جامعه از اثر منفی و معنی دار برای ریسک پذیری زنان روستاییجهت توسعه خود اشتغالی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

زنان روستایی ، خوداشتغالی ، ریسک پذیری ، توسعه روستایی