سنجش سطح توسعه یافتگی مناطق روستایی با استفاده از مدل TOPSIS مطالعه موردی شهرستان زنجان

مناطق روستایی دارای تفاوت بسیاری از نظر سطح توسعه یافتگی با مناطق شهری و همچنین با یکدیگر هستند. تداوماین تفاو تها در دراز مدت ناگواری های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را به دنبال خواهد داشت. لذا توجه به مناطقروستایی و بلاخص روستاهای محروم در راستای تامین نیازهای اساسی آنان و دسترسی مناسب به خدمات حایز اهمیتبوده و توسعه این نواحی زمینه ساز توسعه در سطوح منطقه ای و ملی را فراهم می نماید. پژوهش حاضر سعی دارد تاشناخت و آگاهی اولیه از وضعیت موجود در سطح مجموعه های روستایی در شهرستان زنجان را به دست آورده وزمینه ای جهت توسعه عادلانه در مناطق روستایی فراهم آورد. تحقیق حاضر از نظر نوع کاربردی و از نظر ماهیتتوصیفی- تحلیلی می باشد. روش جمعآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی است. جامعه آماری پژوهش 13 دهستان واقعدر شهرستان زنجان بوده و به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از تکنیک تاپسیس استفاده شد. نتایج پژوهش نشانمی دهد که از مجموع 13 دهستان واقع در شهرستان زنجان دو دهستان توسعه یافته، سه دهستان درحال توسعه، سهدهستان کمتر توسعه یافته و پنج دهستان به عنوان مناطق توسعه نیافته یا محروم هستند. بنابر این اکثر مجموعه هایروستایی موجود در سطح شهرستان زنجان معادل 38/46 درصد از دهستان ها جز مناطق محروم از توسعه محسوب می شوند که ناشی از عدم دسترسی مناسب به خدمات آموزشی و فرهنگی، زیر بنایی و کالبدی و ارتباطی، بهداشتی ودرمانی، اداری و خدماتی می باشد. لذا به منظور بهبود و توسعه محلی و به دنبال آن توسعه منطقه ای توجه به این مناطقمحروم در سیاستگذاری ها و برنامه ریزی ها حایز اهمیت خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سطح بندی ، مناطق روستایی ، مدل TOPSIS ، زنجان