شناسایی راهکارهای حفاظت باغات سنتی قزوین با بررسی عوامل موثر برتخریب در راستای الزامات توسعه شهری پایدار

با توجه به اینکه تصور شهر جدا از محیط های طبیعی، اجتماعی و انسان ساخت متعلق به قلمرو اکولوژیک آن یعنیمحیط هایی که در بهره وری از فضا و منابع زیست کره با شهر سهیم اند، محال است. در اکثر شهرهای ایران توسعهشهری بدون ملاحضات اکولوژیکی باعث از بین رفتن باغات و فضاهای سبز شهری شده و نیز منجر به رشد بی قوارهشهرها در راستای گسترش افقی صورت گرفته در باغات و فضای سبز شده است. شهر قزوین از شهرهای پرجمعیتاستان قزوین یکی از شهرهای متضرر از چنین روندی است. رویکرد حاکم بر پژوهش حاضر اکتشافی است که از روشنمونه گیری دلفی و مصاحبه استفاده شده است وبر این اساس نظرات 17 نفر از متخصصان و مدیران شهری آگاه و14 نفر از مالکان باغات سنجش شده اند. با توجه به اینکه چهار بعد توسعه پایدار پایه پژوهش حاضر بوده و تمامبخشهای تحقیق بر این اساس تدوین یافته است. با استفاده از ساختاربندی کردن کل عوامل کلیدی در مدلDPSIR مشخص شد. بر اساس چهار بعد نظری توسعه پایدار و استخراج عوامل تخریب همچنین خروجی حاصل از تحلیل سلسله مراتبی برای باغات سنتی قزوین بیانگر آن است که گزینه های پیشنهادی در 4 دسته حفظ و احیاءباغات با مشارکت مالکان و برقراری امتیاز TDR، خرید توسط شهرداری به منظور عملکردهای عمومی برای رفاه گردشگری، عدم مداخله، تغییر الگوی کشت خلاصه شده اند. در آخر وزن و اهمیت هر کدام از گزینه های مدل در ارتباط با تخریب باغات مشخص شده که نتایج مطالعه نشان میدهد رویکرد انتقال حقوق توسعه از لحاظ معیارهای بررسی شده به دلیل اصلاح روند تخریب اراضی باغی و کشاورزی، قابلیت محافظت از اراضی مذکور شهر قزوین را دارد.

کلیدواژه ها:

حفاظت ، باغات سنتی قزوین ، تخریب ، DPSIR ، AHP