نقش نوشهرگرایی در برنامه ریزی و طراحی شهری

نوشهرگرایی به عنوان یک رویکرد جدید طراحی و برنامه ریزی شهری در انتقاد به شهرسازی دوران معاصر که دارای الگوی پراکنده ، غیر انسانی و ماشینی است شکل گرفته است . این رهیافت آمیزه ای از سبک های معماری ، رشد هوشمند ، مخالف با توسعه پراکنده و شهرسازی پایدار مبتنی بر حمل و نقل عمومی است . این رویکرد امروزه هدایت و رهبری نسل پست مدرن طراحان و برنامه ریزان را برعهده دارد و یکی از مهمترین رویکردهای برنامه ریزی شهری در این قرن محسوب می شود. درجهت رفع مشکلات ناشی از فرسودگی و زوال مراکز شهری و گسترش افق شهرها جنبش نوشهرگرایی به وجود آمد.در تحقیق حاضر به دنبال این موضوع هستیم چه اصولی از نوشهرگرایی می تواند برای برنامه ریزی و طراحی شهری به کار رود و چه مراحلی را باید برای طراحی نوشهرگرایی درنظر داشته باشیم.