شاخص بهره‌وری مالمکوئیست با بازده به مقیاس‌های مختلف با رویکرد تحلیل پوششی داده‌ها و بر اساس مدل‌های با مرز محدب و غیرمحدب

در سال‌های اخیر، اندازه‌گیری کارایی و بهره‌وری یک ابزار استاندارد برای تحلیل‌ها در تولید است. علاوه بر محاسبه بهر‌ه‌وری و کارایی تکنیکی واحدها، امکان محاسبه کارایی قیاسی نیز وجود دارد. در این مقاله، تجزیه مالمکوئیست با بازده به مقیاس متغیر (تجزیه FGNZ) را برای دو حالت بازده به مقیاس کاهشی و افزایشی توسیع می‌دهیم، که در این حالت این شاخص‌، کاربرد گسترده‌تری نسبت به حالت اولیه خواهد داشت. این تجزیه، در مواردی مورد استفاده قرار می‌گیرد که اندازه واحدها در محاسبه‌ کارایی از مالمکوئیست مورد توجه قرار دارد. مواردی از جمله صنایع پتروشیمی و... وجود دارند، که اندازه واحد‌ها در مقیاس‌های کوچک برای مدیران دارای اهمیت می‌باشند، در حالی که برای واحدهای بزرگ از اهمیت کمتری برخوردار است و گاهی اوقات عکس این قضیه صادق است. در این موارد، باید مدل‌هایی را استفاده نمود که این تجزیه‌ها و همچنین تحلیل آنها دقیق‌تر شوند، زیرا در استفاده از تجزیه FGNZ که بازده به مقیاس را متغیر در نظر می‌گیرد، تنها پاسخ‌گوی یک حالت است و دو حالت دیگر پوشش داده نمی‌شوند. در دو حالت دیگر به ترتیب باید از مدل‌های با بازده به مقیاس افزایشی و کاهشی استفاده نمود و شاخصهای بهره‌وری را از لحاظ تحلیل و ارائه راهکار بهبود غنی‌تر ساخت.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داده‌ها ، شاخص بهره‌وری مالمکوئیست ، FDH ، RTS