ریز استخراج درون لوله ای فاز جامد بوسیله نانو کامپوزیت هیدروکساید لایه ای دوگانه و پلیمر هادی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 431

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NSCEI08_218

تاریخ نمایه سازی: 8 آذر 1396

چکیده مقاله:

از کاربردهای اساسی و بی بدیل شیمی تجزیه، اندازه گیری ترکیبات مورد نظر در نمونه های مختلف محیط زیستی می باشد. یکی از مهم ترین این روش ها، میکرو استخراج فاز جامد می باشد. در این روش استخراجی، لایه ای از فاز جامد بر روی فایبری اغلب از جنس سیلیکا و یا فلز پوشش داده می شود و این پوشش به عنوان بستری برای استخراج و تغلیط گونه های مورد نظر از ماتریکس نمونه، مورد استفاده قرار می گیرد. انتخاب ناپذیری و ناپایداری حرارتی، مکانیکی و شیمیایی از جمله مهم ترین معایب فازهای جامد تجاری در روش میکرو استخراج فاز جامد می باشد. در این مطالعه سیم استیل زنگ نزن با کامپوزیتی از پلیمر هادی پلی آنیلین و هیدروکسید دوگانه ای لایه ای پوشش الکتروشیمیایی داده شد. نانو کامپوزیت مذکور در سطح داخلی تیوپی از جنس استیل زنگ نزن به قطر 2 میلیمتر نیز پوشش داده شد. 10 فایبر پوشش داده شده درون تیوپ مذکور قرار گرفته و برای میکرو استخراج فاز جامد درون لوله ای 1 و 3 و 7 تری متیل زانتین کافیین از نمونه های آبی مورد استفاده قرار گرفت. اهمیت اندازه گیری غلظت کافیین در نمونه های آبی، به عنوان ردیاب تداخلات انسانی در اکوسیستم، شنتاخته شده می باشد. از این رو طراحی و توسعه روشهای میکرواستخراج به منظور اندازه گیری مقادیر ناچیز کافیین در نمونه های آبی حایز اهمیت هست. داده های تجزیه ای ناشی از روش میکرواستخراج مذکور، مبین این بود که روش ارایه شده مذکور قادر به اندازه گیری غلظت کافیین در نمونه های فاضلاب شهری با کمینه غلظت 0.15 میکروگرم بر لیتر می باشد.

کلیدواژه ها:

ریز استخراج درون لوله ای فاز جامد ، هیدروکساید لایه ای دوگانه ، پلیمر هادی

نویسندگان

مریم لشگری

دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

یدالله یمینی

دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران