اثر بخشی درمان مبتنی بر دلبستگی بر طرحواره طرد دانش آموزان

پژوهش حاضر را با هدف تعیین اثر بخشی درمان مبتنی بر دلبستگی برطرحواره طرد دانش آموزان دختر بود. پژوهش ازنوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع دبیرستان در شهر خرم آباد که در سال تحصیلی 1395-1394 مشغول تحصیل بودند و نمونه شامل 24 دانش آموز که به صورت غربالگری انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه 12 نفره گمارش شدند .گروه آزمایش جلسات درمانی را طیسه ماه و طی ده جلسه گذراند و کلیه شرکت کنندگان به پرسشنامه احساس تنهایی در دو مرحله پیش آزمون و پسآزمون پاسخ دادند تحلیل داده در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (آزمون کوواریانس) با نرمافزار spss ویرایش 22 انجام شد نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر دلبستگی بر احساس تنهایی موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر دلبستگی ، طرحواره طرد ، دانش آموزان دختر