بررسی و ارزیابی زیر ساخت فرهنگی مطالعه موردی خوزستان

امروزه، بعد فرهنگ در برنامه ریزی با رویکرد پایداری مورد توجه قرار گرفته است. هر چند مباحث اولیه پایداری در زمینه زیستمحیطی مطرح شده، اما خصوصیات مفهوم پایداری و ویژگی های چند بعدی آن، محدود شدن آن را به زمینه زیست محیطی امکانپذیر نمی ساخته است. فرهنگ همانند سایر پدیده های زندگی بشری متغیر و پویاست و این خاصیت دگرگونی، آن را از ایستایی بازمی دارد. بنابراین در روزگاری که تاکید کلیه جوامع بر توسعه پایدار است، انکار نقش فرهنگی، لغزشی جبران ناپذیر خواهد بود که نهتنها نسل کنونی، بلکه نسل های آینده را نیز، دچار بحران خواهد کرد. از آنجا که هدف این پژوهش، تبیین اهمیت فرهنگ و پایداریفرهنگی از لحاظ برنامه ریزی و سیاستگذاری در مناطق است، به تدوین ارتباط و اهمیت برنامه ریزی بر مبنای فرهنگ توجه می شودو بدین ترتیب اهمیت چشم انداز و چارچوب فرهنگی در برنامه ریزی مورد بررسی قرار می گیرد. لذا پژوهش حاضر با رویکرد توسعه ای-کاربردی و روش توصیفی به بررسی موضوع در استان خوزستان پرداخته است. لازم به ذکر است جهت تجزیه و تحلیل آمارها از برنامه های EXCEL, SPSS و GRAFER استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان داده است در معیار کتابخانه های عمومیشهرهای اهواز، دزفول، شوش و آبادان به ترتیب بیشترین میزان را دارا می باشند. همچنین در نتیجه، زیرساخت جمعیت، به عنوانمهمترین معیار شهرهای اندیکا، هندیجان و لالی به ترتیب در رتبه آخر قرار دارند.

کلیدواژه ها:

پایداری فرهنگی ، توسعه اجتماعی ، توسعه پایدار ، خوزستان