توسعه پایدار معماری با محوریت محیط زیست

باتوجه به مشکلات دنیای جدید ومدرن،سامانه های پایدار و افزایش جمعیت و عدم هماهنگی آن با محیط زیست و نیز متفاوت بودن فرهنگ وآداب انسان ها در طی ادوار مختلف،بخصوص قرن معاصر،عدم تجربه به روابط صحیح بین نیازهای انسان ومحیط زیست ،موجب تغییرات وسیع وبرهم خوردن شرایط طبیعی و اکوسیستم ها در بسیاری از نقاط جهان شده است .اما آثاربرمحیط زیست نوعی تفکر جدیدی به مسایل زیست محیطی در مردم به وجود آورد و مهمترازهمه برای اولین بار درتاریخ احساس شدکه منابع طبیعی زمین محدود است ومتعلق به همه است .واژه توسعه پایداراز واضح ترین مفاهمی می باشد که به خوبی ،آنچه که در ذهن واندیشه افراد است بیان می کند به همین دلیل این واژه به سرعت فراگیر شده و کاربردی عمومی پیدا کرده است.دستیابی به چنین توسعه ای مستلزم تحول مثبت عظیم بنیادی در اقتصاد جهان ،بهره وری معقول ومناسب از منابع طبیعی ،نیز تغییر جهت به طبیعت و تجدید نظر جدید در اگوهای مصرفی و تولیدی منابع طبیعی است. در این میان نیز نقش معمار هم راستا با سایر دانشمندان در پی یافتن راهکار های پیشرفته و نوین برای تامین آسایش زندگی مطلوب انسان بوده اند،بدیهی است که زندگی ،کار،تفریح و استراحت و....همه و همه فعالیت هایی می باشد که در فضا های طراحی شده توسط معماران صورت پذیرفته و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر محیط زیست منطقه تاثیر مستقیم دارد وظیفه ای حساس بر عهده معماران می باشد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، اکوسیستم