بررسی آزمایشگاهی اثر طول و زاویه اتصال به ساحل آبشکن باز توری سنگی بر توپوگرافی بستر در کانال مستقیم با بستر متحرک

یکی از روش های محافظت از ساحل و ساماندهی رودخانه استفاده از آبشکن هاست. توپوگرافی بستر از مسایل مهم در طراحی این سازه ها می باشد که به علت تنگ شدگی مقطع جریان و وجود گردابه های قوی دچار تغییرات می شود. از شاخص های مهم در طراحی آبشکن، حداکثر عمق آبشستگی می باشد. در تحقیق حاضر تاثیر طول و زاویه آبشکن برای آبشکن باز توری سنگی با تخلخل 30 درصد بر تغییرات توپوگرافی بستر بررسی شد. نتایج نشان می دهد با افزایش طول، حداکثر عمق آبشستگی افزایش می یابد. همچنین حفره آبشستگی گسترده تر می شود. آبشکن های قایم تاثیر مخرب تری روی جریان داشته و عمق آبشستگی بیشتر و چاله بزرگتری ایجاد می کنند.

کلیدواژه ها:

آبشکن باز توری سنگی ، طول ، زاویه اتصال به ساحل ، توپوگرافی بستر