زیبایی شناسی در معماری

از سده هیجدهم به این سو، زیبایی شناسی به عنوان یک علم ، بر آن شد که راه علوم طبیعی را پیش گیرد و مانند علم فیزیک ، شیمی یا زیست شناسی با روشهای این علوم عمل کند، ولی به زودی معلوم شد که زیبایی شناسی بر خلاف علوم طبیعی، تاثیر عاطفی دارد و نمی توان آن را در آزمایشگاه ، مانند پدیده های بی جان یا جاندارانی همچون خرگوش مورد آزمایش قرار داد. در حال حاضر، زیبایی شناسی با آنکه علم جوانی نیست به دلیل دو مانعی که در مقابل آن قرار داشته ، به حد کافی از نظام برخوردار نشده است . از یک طرف ، زیبایی شناسی همانند روانشناسی، باحالات و عوالم درونی انسانی، یعنی ادراک و عاطفه ، غم و شادی، زیبایی و اراده و غریزه سرو کار دارد و از طرف دیگر، مفهوم و احکام آن شدیدا نسبی است ؛ به این معنی که هر کس یا هر گروه مفاهیم زیبایی شناسی را به خواست خود تعبیر و ارزش گذاری می کند و ما را به اصول یا الگوهای سنجیده ای که فرآیند هنرآفرینی و هنرپذیری را هدایت و تسهیل کنند، نایل می گرداند. هدف از پژوهش حاضر شناخت علم زیباشناسی به عنوان یک علم ماورای آزمایشگاهی و چیستی زیبایی و نسبت آن با علم روانشناسی و ادراک می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، زیبایی شناسی ، زیبایی شناسی در معماری ، نگرش