جایگاه و شرایط اهلیت اتباع خارجه در حقوق ایران، انگلیس و فرانسه

اهلیت در حقوق بین الملل ایران در دو ماده 6 و 7 قانون مدنی در اردیبهشت ماه 1307 در مقدمه جلد اول وضع شده است و دیگر به هنگام تصویب کلیات جلد دوم قانون در بهمن 1313 که طی ان دو ماده 961 و 962 درباره حقوق تمتع بیگانگان در ایران تعییین تکلیف گردیده است و همچنین اهلیت در ماده 190 قانون مدنی ایران بیان شده که یکی از شرایط اساسی صحت معاملات می باشد . به همین دلیل است که در خیلی کشورها اهلیت را تابع قانون حاکم بر قرارداد تلقی نموده اند.از جهت اسلوب تعارض قوانین ایران بدان گونه که در ماده 7 تعیین گردیده تعیین اهلیت شخص بسته به چگونگی حکم در این باره در قانون کشور متبوع او است. و چون بر قاعده ی منعکس در ماده ی 962 به صورت استثنا افزوده شده و برآن اسثنا هم مستثنایی وارد گردیده برای تعیین این که کدام قاعده اعمال می شود قضیه مستلزم توصیف است . در انگلستان قانون صالح درباره اهلیت قانون اقامتگاه یا قانون محل وقوع معامله یا قانون مناسب که تعیین آن با توجه به جهات عینی قضیه صورت گرفته دانسته اند. در انگلستان سیستم کامن لو پزیرفته شده است. در حقوق فرانسه نیز اهلیت و عدم اهلیت اشخاص تابع قانون ملی آنان است. رویه ی قضایی فرانسه ارایی که صادر کرده اند به موجب آن اهلیت بیگانگان در صورتی تابع قوانین ملی آنان است که اجرای آن قوانین موجب تضرر به اتباع فرانسه نگردد.

کلیدواژه ها:

اهلیت ، اتباع خارجه ، حقوق ، تابعیت