ارزشیابی کیفی توصیفی رویکردی در آموزش فراگیر

ارزشیابی به عنوان یک حوزه تخصصی جدید در علوم تربیتی، در دو سه دهه اخیر، از رشد و گسترشی چشمگیر برخوردار بوده است. چندین تعریف برای ارزشیابی و همچنین چندین الگو برای انجام عمل ارزشیابی ارایه شده است. در بعضی از الگوها برای انجام عمل ارزشیابی باید داده های کمی جمع آوری شود؛ در بعضی از الگوها به داده های کیفی نیاز هست، و در گروهی دیگر، به داده های کمی و کیفی. در این مقاله تلاش شده که با استفاده از منابع موجود، ضمن اشاره به مفاهیم و الگوهای ارزشیابی و مقایسه ارزشیابی ها، سیر تحول انجام عمل ارزشیابی با روشهای کیفی در حوزه علوم تربیتی مشخص گردد. به همین منظور، شیوه های فلسفی تفکر پوزیتیویسم (کمی، آزمایشی) و تفکر پس از پوزیتیویسم (کیفی، توصیفی) با هم مقایسه شده و دلایل مناسب تر بودن روش های کیفی در حوزه علوم تربیتی و ارزشیابی از برنامه های آموزشی، با استناد به گفته های صاحب نظران ارزشیابی، ارایه شده است. در پایان، به چهار نوع فعالیت ارزشیابی (ارزشیابی از فراگرد برنامه، ارزشیابی تکوینی ارزشیابی پاسخده و ارزشیابی هدف آزاد)، که با استفاده از روش های کیفی می توان آن ها را به اجرا درآورد، به طور مختصر اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، یادگیری ، ارزشیابی ، کیفی و توصیفی