مفهوم حقوق اجتماعی در نظام حقوقی ایران و اسناد بین المللی

امروزه مساله حقوق اجتماعی جایگاه مهمی در سیر اندیشه های سیاسی، حقوقی و مدیریت های اقتصادی و اجتماعی دارد، چرا که انسان به دلیل مدنی الطبع بودن، همواره در طول تاریخ نیازمند ارضای نیازهای حداقلی خود برای گذران زندگی بوده و مهمترین دلیل گرد آمدن انسان ها به دور یکدیگر و تشکیل جامعه، تدارک مشترک امنیت و نیازهای اجتماعی بوده است. کرامت انسان مبنای اصلی حقوق و آزادی های بشر است. در جریان بعد از جنگ جهانی دوم، بنیان گذاران سازمان ملل متحد، تامین حقوق اجتماعی را شرط اول رفاه اجتماعی و اساس صلح و تفاهم بین المللی تلقی می کردند که هدف این حقوق آن است که فرد از همه نوع قید و بند اقتصادی و تشویش از هر قبیل، که حیثیت، شخصیت و عزت نفس انسان را زایل می سازد و به آزادی او لطمه وارد می کند، رهایی یابد. در بسیاری از کشورها از جمله ایران، باورهای دینی و اعتقادات مذهبی، نقش و تاثیر عمده و محسوس و حتی تعیین کننده ای در فراهم ساختن خدمات متقابل انسانی، به ویژه درباره افراد نیازمند جامعه داشته است. این خدمات در طی زمان و به تدریج با شکل گرفتن دولت ها و حکومت ها، در شمار وظایف و مسیولیت های آنان قرار گرفته اند و در زمان حاضر پاره ای از آنها تحت عنوان خدمات رفاهی اجتماعی یا تامین اجتماعی صورت می پذیرد و افراد کشور به عنوان حقوق از آنها یاد می کنند.

کلیدواژه ها:

حقوق بشر ، حقوق اجتماعی ، مفهوم اجتماعی ، تبعیض ، برابری