نقش فرسودگی شغلی در کارآیی کارکنان سازمان

یکی از عوامل اساسی که باعث کاهش کارایی کارکنان و از دست رفتن نیروی انسانی می شود عامل فرسودگی شغلی است که به صورت واکنش های ناهنجار در برابر تعارض، ناکامی و فشارهای شغلی شروع می شود و تا جایی شدت می یابد که کارکرد شخص را مختل کرده و باعث بروز بیماری های روانی و جسمانی می شود. انسان عصر حاضر در جریان سازگاری با محیط اجتماعی و شغلی خود ناچار است محدودیت ها و فشارهایی را متحمل شود به نحوی که این فشارهای موجود در محل کار منجر به فرسودگی شغلی کارکنان شود. فرسودگی شغلی به خستگی ناشی از فشارهای موجود در محل کار، نفس کار و همچنین علایم و حالات تحلیلی رفتگی قوا، سرخوردگی و گوشه گیری در کارکنان گفته می شود. فرسودگی شغلی، عواقب و هزینه های بسیاری بر سازمان ها و کارکنان تحمیل می کند مانند تعویض مکرر شغل و محل کار ( افزایش نقل و انتقالات )، غیبت ها و مرخصی های فراوان، افت کمیت و کیفیت کار، تحت تاثیر قرار گرفتن سلامت روانی فرد، کاهش کیفیت خدمت ارایه شده به ارباب رجوع، رکورد و تاخیر در سلسله کارهای تخصصی و اداری و... می شود. از این رو با توجه به اهمیت فرسودگی شغلی و تاثیر آن در کارایی و عملکرد کارکنان هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی رابطه میان فرسودگی شغلی و کارایی کارکنان می باشد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، کارایی ، کارکنان