بررسی نقش عوامل اجتماعی در گرایش زنان به زیبای (مورد مطالعه: کلان شهر تهران)

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش عوامل اجتماعی در گرایش زنان به زیبایی بود که به روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان و دختران بین 15 تا 64 سال ساکن در منطقه شمال (مناطق 1 و 2) و منطقه جنوب (مناطق 19 و20) شهر تهران در سال 1395 بودند. که 384 نفر براساس فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه انتخاب و از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بر اساس نظریه آلبرت بندورا ، و مدل گرایش به زیبایی پیدگن و راسل بود که روایی صوری آن به تایید تعدادی از پاسخگویان و روایی محتوایی آن به تایید استاد راهنما و تعدادی از صاحبنظران در زمینه علوم اجتماعی رسید. همچنین پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ معادل با 0/86 بدست آمد و تایید شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار و درصد فراوانی، استنباطی و بوسیله آزمون های t تک متغیره، آزمون تحلیل واریانس چند راهه و آزمون فریدمن انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد در سطح معنا داری (P<0.05) عوامل اجتماعی در گرایش زنان به زیبایی بیش از حد متوسط نقش دارند همچنین هریک از ابعاد اجتماعی شامل پایگاه اجتماعی- اقتصادی، پذیرش اجتماعی و گروه های اجتماعی نیز درسطح معناداری (P<0.05) در گرایش زنان به زیبایی نقش دارند. همچنین نتایج رتبه بندی ابعاد اجتماعی نشان داد پذیرش اجتماعی، پایگاه اجتماعی- اقتصادی و گروه های اجتماعی به ترتیب بیشترین تا کمترین نقش را در گرایش زنان به زیبایی دارند.

کلیدواژه ها:

گرایش به زیبایی ، زنان ، عوامل اجتماعی ، کلان شهر تهران