جایگاه مرمت شهری درتوسعه پایدارشهری و تعامل با ساختارهای نوین دربافت تاریخی

مرمت شهری بافتهای تاریخی یکی ازشیوه های مداخله درشهرها است که به معنی اقدامی مستمر و اگاهانه جهت معاصرسازی وجلوگیری ازفرسایش و فرسودگی وافزایش عمربناها وبافتهای تاریخی شهرها انجام میشود پس الوویت برنامه ها و طرح های شهری برای اقدامات مرمتی است برای رسیدن به یک شهرپایدار ازنظر توسعه باید نیازهای زمان حال را تامین کرد بدون آنکه توانایی نسلهای اتی رادرپاسخگویی به نیازهایشانرا به خطرانداخت درمجموعه حاضر به شناخت و درک مفهوم مرمت شهری وورود ساختار های نوین به بافتهای تاریخی و مواجهه و تعامل صحیح آنها با این پدیده ها پرداخته و درجهت شناخت این بستر برای افزایش پویایی و توسعه بافتهای واجدارزش تاریخی توجه به فرهنگ بومی و اصیل و ارتباط با بناهای پیرامونی متعلق به این بافت حایز اهمیت است دراین مقاله ازطریق مطالعات مرمت شهری الگویی برای توسعه پایدارشهری ازلحاظ پایداری اجتماعی پایداری اقتصادی پایداری فرهنگی پایداری زیست محیطی اقدام شده است نتایج نشان دهنده آن است که افزایش توان اجتماعی منطقه تاریخی درارتباط با کل شهر به حس تعلق ساکنین حفظ هویت بافت اماده سازی شرایط جهت جلب گردشگر و.... همگی میتواند یک بافت تاریخی را به یک بافت پویا وپردرامد و پایدار تبدیل نماید

کلیدواژه ها:

مرمت شهری ، بافت تاریخی ، توسعه پایدار ، رویکردهای توانمندسازی وسامان دهی