بررسی عملکرد لرزه ای دیوارهای برشی فولادی با سوراخ دایرهای با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی

دیوارهای برشی فولادی در دهههای اخیر به عنوان یک سیستم معمول برای مقاومت در برابر نیروهای جانبی مورد استفاده قرار میگیرند. شکلپذیری و خاصیت جذب انرژی بالا از جمله مزیتهای آنها به نسبت دیگر سیستمهای باربر جانبی است. بازشوهای دایرهای برای کاهش تقاضای نیرو در اعضای مرزی یا به صورت الگوی سوراخشدگی اجباری در صفحه ایجاد میشوند که هر الگو متناسب با خصوصیات خود بر عملکرد لرزه-ای دیوار برشی فولادی تاثیر میگذارد. در پژوهش حاضر اثر اندازه قطر سوراخ دایرهای در مرکز صفحه دیوار و اثر فاصله سوراخ دایرهای از مرکز دیوار مورد بررسی قرار گرفته است. دیوارهای برشی فولادی با شش الگوی مختلف سوراخشدگی با سه فاصله مختلف از مرکز و سه قطر مختلف سوراخ، با استفاده از مدل اجزا محدود و با استفاده از نرمافزار (Hf2 (2016 Abaqus مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتهاند. پارامترهای عملکر لرزهای شامل حداکثر برش پایه، حداکثر لنگر پایه، حداکثر جابهجایی سقف و حداکثر جابهجایی نسبی طبقات 6برای مدل مورد بررسی با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی، تحت اثر سه زلزله Cape mendocino ،Northridge و Taiwan که با استفاده از الزامات آییننامه 2800 سازی شدههمسان اند (جمعا 18مدل)، جهت مقایسه و تجزیه و تحلیل، مورد ارزیابی نرمافزاری قرار گرفتهاند. تفاوت پارامترهای عملکرد لرزهای در دیوارهای با سوراخ خارج از مرکز تا فاصله 1000 میلی متر نسبت به دیوار با سوراخ مرکزی، در 2تا 1ای بین محدوده درصد است. در دیوار با فاصله 1500 میلی متر از مرکز نسبت به دیوار با سوراخ مرکزی، برش پایه در محدودهای بین 48.2 تا13.62 لنگر پایه در محدوده این بین 3.26تا7.73درصد کاهش می یابند که این مسیله میتواند به دلیل افزایش نقش اعضای مرزی در عملکرد دیوار برشی باشد.

کلیدواژه ها:

دیوار برشی فولادی ، سوراخ دایره ای ، تحلیل تاریخچه زمانی ، عملکرد لرزه ای ، روش اجزا محدود