خون بندناف در پزشکی ترمیمی و سرکوب سیستم ایمنی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 507

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICONI01_014

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

چکیده مقاله:

زمینه : نخستین استفاده گسترده از خون بند ناف به عنوان منبعسلول بنیادی, در درمان بدخیمی های انکولوژیک کودکان پس ازدرمان های ریشه کن کننده بوده است. خون بند ناف در بیمارانبزرگسالی که دهنده مغز استخوان ندارند نیز مورد استفاده قرار میگیرد. علاوه بر درمان های انکولوژیک, استفاده بالینی از خون بندناف به حوزه های مختلف, از نقص سیستم ایمنی تا تصحیحناهنجاری های خونی مادرزادی , نظیر آنژیوژنز نیز بسط یافته است.علاوه بر استفاده بالینی, اخیرا از آن برای بررسی تجربی مدل هایپیش بالینی پاتوفیزیولوژی مثل ایسکمی میوکارد قلب, ترمیم عضلهو سکته نیز استفاده شده است. تصور می شود در سال های آیندهخون بند ناف برای ترمیم بافت غیر خون ساز به حوزه بالینی ورودپیدا خواهد کرد. در این صورت, این سوال مطرح خواهد شد کهچگونه می توان بیمار را از نظر سیستم ایمنی آماده کرد تا بتواندپیوند خون بند ناف را بپذیرد. بر اساس اصول موجود در این حوزه ,تصور می شود که سرکوب ایمنی برای به حداقل رساندن واکنش هایدریافت کننده مطلوب است. با این حال , این پرسش وجود دارد دربیمارانی که از بیماری غیر مرتبط با مغز مانند اختلالات ایمنیشناسی , چگونه می توان آنها را در تماس با سطوح بالای مرگ و میرو ناتوانی وابسته به سرکوب ایمنی قرار داد برای بیماری هایی مثلبیماری Krabbe که در آن بیماران به ندرت بیش از دو سوال زندهمی مانند و پیوند خون بند ناف می تواند بقای 100 درصد را ایجادکند, باید تصمیماتی برای سرکوب سیستم ایمنی صورت گیرد. بااین حال, در مورد بیماری هایی مثل ترمیم مغز پس از سکته یاالقای رگ زایی در بیماران مبتلا به مشکلات عروقی که در آن نرخناتوانی بالاست، مزیت درمان با خون بند ناف و سرکوب سیستم ایمنیمورد بحث است.هدف این مقاله که ترجمه ان نگاشته شده است بررسی مطالعاتیمی باشد که نشان میدهد که ایمنی شناسی پیوند خون بند ناف برایکاربردهای ترمیمی , با پیوند خون بند ناف در حوزه های تجربی وچشم انداز برای پیوند های ترمیم خون شناسی فرق دارد . مروری برمقالات نشان می دهد که چرا در بعضی شرایط , استفاده از خون بندناف یا سلول های بنیادی مشتق شده از آن, سرکوب ایمنی درگیرنده ایجاد نمی کنند یا این سرکوب ایمنی در آنها بسیار کم است.ارزیابی این احتمال در مقالات مختلف به تسریع ورود بالینی واستفاده گسترده از پیوند خون بند ناف برای موارد غیر هماتوپویتیکمنتهی خواهد شد.

نویسندگان

بتول قربانی یکتا

باشگاه پژوهشگران ونخبگان ، واحد پزشکی تهران ، دانشگاه آزاد اسلامی واحدعلوم پزشکی تهران

صبا مقتدایی

دانشجوی کارشناسی زیست شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحدعلوم پزشکی تهران

کیانا حسن پور

دانشجوی پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحدعلوم پزشکی تهران.