بررسی نظریه خنثی سازی جرم و ارتباط آن با عدالت ترمیمی

مقاله حاضر بررسی نظریه خنثی سازی جرم و ارتباط آن با عدالت ترمیمی می باشد. این پژوهش در صدد است تا با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و شیوه کتابخانه ای به بررسی این موضوع بپردازد. سوال اصلی در این مطالعه این است که ارتباط نظریه خنثی سازی جرم با عدالت ترمیمی چیست فرضیه اصلی در پاسخ به سوال فوق این است که نظریه خنثی سازی جرم با آموزه عدالت ترمیمی ارتباط عمیقی دارد و این ارتباط را می توان در برنامه های عدالت ترمیمی وشیوه های اجرای آن مشاهده کرد در واقع نظریه خنثی سازی جرم به عنوان یکی از مبانی نظری عدالت ترمیمی می باشد. نتایج نشان می دهد که عدالت ترمیمی به عنوان رویکردی نوین در عرصه عدالت کیفری، در صدد جبران زیان های حاصل از جرم و ترمیم روابط از هم گسیخته است. آنچه در این میان مهم است شناخت مبانی نظری این مفهوم است. در این پژوهش نظریه خنثی سازی جرم به عنوان یکی از مبانی نظری عدالت ترمیمی مورد بررسی قرار گرفته است تا ارتباط این دو مشخص شود. مطابق این نظریه فرد بزهکار علی رغم آگاهی از زشتی و نادرستی عمل خویش، با بکارگیری پنج فن، انکار بزهدیده ، انکار مسوولیت ، انکار صدمه وزیان ، وفاداری به تعهدات بالاتر و محکوم کردن محکوم کنندگان اقدام به خنثی سازی تصویر قبیح جرم کرده وارتکاب جرم را موجه می داند که در نتیجه آن، مسیر وقوع جرم هموارتر می شود. برنامه های عدالت ترمیمی زمینه ای فراهم می سازند تا شخص بزهکار در جریان یک فرایند مشارکتی و جامعوی پی به نادرستی کردار خود و فنون توجیه کننده آن برده و مسیولیت اعمال خود را بپذیرد.

کلیدواژه ها:

نظریه خنثی سازی جرم ، عدالت ترمیمی ، میانجیگری ، حقوق ایران