مطالعه تطبیقی قبولی برات در نظام های حقوقی ایران، انگلیس، آمریکا، کنوانسیون ژنو و آنسیترال

پس از صدور برات و تسلیم آن به دارنده، دارنده می تواند آن را به قبولی براتگیر برساند. اما چون براتگیر تکلیفی به قبولی برات ندارد، می تواند آن را قبول یا رد و به عبارت دیگر نکول کند. ارایه برات جهت قبولی از دو نظر مفید است: 1- اگر براتگیر برات را قبول کند، بدون توجه به رابطه میان خود و صادر کننده، مسیول پرداخت وجه آن در سر رسید به دارنده می باشد یعنی در واقع تعهد براتگیر یک تعهد مستقل است که موظف به اجرای آن در مقابل دارنده در سر وعده می گردد. 2- اگر برات به وعده از تاریخ رویت باشد، ارایه برای قبولی امکان می دهد که وعده برات مشخص شود. ( اسکینی، حقوق تجارت تطبیقی، 1373 ، ص 60 ). بنابراین با توجه به اهمیتی که قبولی برات در اسناد تجاری می تواند داشته باشد در چهار بخش به صورت تطبیقی به این موضوع پرداخته شده است. بخش اول مربوط به کلیات این موضوع می باشد، بخش دوم شکل قبولی را بیان می کند. بخش سوم قبولی توسط ثالث و در بخش چهارم به آثار قبولی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

اسناد تجاری ، برات ، قبول ، براتکش ، دارنده برات ، براتگیر