بررسی حمایت از سلامت نهاد خواستگاری در قانون ایران و فقه امامیه و نقش تعزیرات در آن

خواستگاری در فرهنگ ایرانیان قدمتی دیرینه دارد و مقدمه ای مهم برای پیوند زناشویی محسوب می شود.جواز خواستگاری اززنانی که منعی برای ازدواج با آنها وجود ندارد مورد اتفاق و اجتماع فقهاست ولی در بعضی از موارد، دین اسلام و به تبع آن قانون مدنی شرایطی را پیش بینی می کند که با اجرای آن خواستگاری عملی حرام و غیر قانونی می باشد. در سیاست جنایی اسلام، شارع مقدس برای خواستگاری های ممنوعه که در زمره ی عمل حرام قرار می گیرند تعزیرات را پیش بینی کرده و اختیار آن را به حاکم واگذار نموده است. ولی قانونگذار کیفری از این گونه خواستگاری ها حمایت ویژه ای به عمل نیاورده است. و فقط در بعضی از موارد قانون مجازات برای افعال حرام بطور کلی و مبهم جرم انگاری نموده است. که با احتساب خواستگاری منع شده در زمره افعال حرام می توان این نوع خواستگاری ها را ذیل این عنوان مجرمانه بررسی کرد که ضرورت تغییر و اصلاح قانون بدلیل اجمال و نقصی که در این زمینه دارد احساس می شود. نوشتار حاضر با محوریت مباحث فوق الذکردر صدد بیان راهکاری مناسب برای جبران نقایص قانون تنظیم شده است.