رواندرمانی و عبور از تنگناهای فقهی

در این مقاله تلاش شده است عدم تعارض میان رواندرمانی و یکی از این احکام شرعی یعنی حرمت غیبت تبیین گردد.در ابتدا با تفکیک موضوع و حکم به این نکته اشاره شده است که غیبت در جایی تحقق پیدا می کند، که عیب پنهانی یک نفر آشکار گردد. و در ادامه عدم تحقق غیبت با ویژگی های یاد شده در جلسات رواندرمانی به صورت مستدل بیانشده است. در مرحله بعد با این فرض که در جلسات رواندرمانی غیبت محقق می گردد، این مطلب تبیین شده که غیبت در جلسات رواندرمانی مشمول حکم حرمت نیست. در این راستا تقسیم احکام شرعی به احکام اولیه و ثانویه مورد اشارهقرار گرفته و این نکته تشریح شده است که در برخی موارد، غیبت در جلسات رواندرمانی مشمول یکی موارد استثناء از حرمت غیبت یعنی تظلم مظلوم است. در پایان جواز غیبت در جلسات رواندرمانی از جهت حکم ثانوی توضیح داده شده است.