اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کیفیت زندگی و رضایت زناشویی بیماران مبتلا به ام اس

مقدمه: با توجه به اهمیت عوامل روانشناختی در روند بیماری ام اس، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد در رضایت زناشویی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به این بیماری بود. روش کار: پژوهش حاضر یکطرح شبه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان مبتلا به ام اس درانجمن ام اس شیراز بودند که از این میان 42 نفر با لحاظ کردن ملاک های ورود و خروج به روش نمونه گیری هدفمندانتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و سپس گروه آزمایش تحت درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد قرار گرفت، در این مدت گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکرد، هر دو گروه قبل درمان، پساز اتمام درمان و در پیگیری سه ماهه با پرسشنامههای کیفیت زندگی و رضایت زناشویی مورد ارزیابی قرار گرفتند. ازروشهای آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون چندمتغیری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای تجزیه تحلیلاطلاعات استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش سطح کیفیت زندگیو رضایت زناشویی در زنان مبتلا به ام اس می گردد، که این تاثیرات تا سه ماه پس از درمان هم تداوم داشت. نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و تاثیرات عوامل روانشناختی در روند بیماریام اس، پیشنهاد میشود که از درمانمبتنی بر پذیرش و تعهد برای بهبود وضعیت روانشناختی زنان مبتلا به بیماریام اس استفاده شود.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، رضایت زناشویی ، زنان ، کیفیت زندگی ، مولتیپل اسکلروزیس