تاثیر آموزش فنون ایماگو تراپی بر همدلی، نگرش های عشق ورزی و شیوه های ارتباط عاطفی والد فرزندی زوجین

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش فنون ایماگو تراپی بر همدلی، نگرش های عشق ورزی و شیوه های ارتباطعاطفی والد فرزندی زوجین بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری شامل زوجین شهرتهران در سال 95-1394 بود. بدین منظور 40 زوج به روش به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و به دو گروه آزمایش (20 زوج) و کنترل (20 زوج) تقسیم شدند. زوج های گروه آزمایش به صورت هفتگی به مدت 8 جلسه 1/5ساعته تحت آموزش قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه همدلی باتسون، پرسشنامه نگرش عشق ورزی کنوکس وپرسشنامه والد – فرزندی فاین بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز کوواریانس استفاده گردید. یافته ها: نتایجتحقیق نشان داد که آموزش فنون ایماگو تراپی بر همدلی، نگرش های عشق ورزی و شیوه های ارتباط عاطفی والد-فرزندی در زوجین تاثیر دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزشایماگوتراپی بر همدلی، نگرش عشق ورزی زوجین و شیوه های ارتباط عاطفی والد فرزندی زوجین موثر است و در فراهمسازی روابط گرم و صمیمی در جهت حفظ سلامت خانواده اهمیت دارد.

کلیدواژه ها:

ایماگو تراپی ، همدلی ، نگرش های عشق ورزی ، شیوه های ارتباط عاطفی والد فرزندی زوجین