بررسی نقش نگرش دینی در میزان شادکامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر آستارا

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نگرش دینی در میزان شادکامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داد ه ها و بررسی فرضیه های پژوهش از روش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد.جهت انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شده و نمونه آماری منتخب از طریق فرمول کوکران با سطح اطمینان 95 درصد، 348 نفر برآورد شده است . با توجه به تعداد جامعه آماری، تعداد نمونه منتخب از بین دانش آموزان پسر 181 نفر و تعداد نمونه منتخب از بین دانش آموزان دختر 167 نفر می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه نگرش سنج دینی خدایاری فرد و غباری بناب و پرسشنامه شادکامی آکسفورد می باشد.نتایج پژوهش نشان دهنده این است که بین دینداری و شادکامی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. و بر اساس نتیجه رگرسیون نگرش دینی 21 درصد تغییرات میزان شادکامی دانش آموزان را پیش بینی می کند. به عبارتی دیگر نگرش دینی 21 درصد بر میزان شادکامی دانش آموزان تاثیر دارد. همچنین نتایج حاکی از این است که بین چهار مولفه شادکامی (حرمت خود ، رضایت از زندگی، رضایت خاطر ، بهزیستی فاعلی ) و نگرش دینی رابطه مثبت وجود داشته اما نگرش دینی در میزان خلق مثبت دانش آموزان مقطع دوره دوم متوسطه نقش ندارد.

کلیدواژه ها:

دینداری ، شادکامی ، نگرش دینی ، دانش آموزان دوره دوم متوسطه