موقعیت جغرافیایی خلیج ها در اسناد و رویه های قضایی بین المللی

حقوق بین الملل دریاها به قواعدی اطلاق می شود که دولتها درروابط بین المللی خود راجع به امور دریایی بحث می کنند این حقوقعلاوه براعمال کشورها و واحدهایی که دارای شخصیت حقوقیبین المللی است، بر روی افراد نیز تاثیرگذار می باشد. در خصوصخلیج های کوچک، حقوق بین الملل دریاها همواره پذیرفته است کهاین خلیج ها ارتباط نزدیکی با قلمرو سرزمینی دارد و مناسبتر استکه آنها را جزء آبهای داخلی دانست تا دریای سرزمینی. آبهایداخلی به آبهایی گفته می شود که میان ساحل یک کشور و خطمبدا دریای سرزمینی واقع شده است. قاعده معمولی حقوق بینالملل عرفی درباره اینگونه خلیج ها این است که خط مبدا آنها را نمیتوان توسط خطی که در دهانه خلیج کشیده شده ترسیم نمود بلکهبجای آن خط مبدا به عنوان خط پست ترین جزر آب در امتدادسواحل خلیج خواهد بود. اما در عین حال روشن شدن ابهامات دراین خصوص بستگی به حقوق بین الملل عرفی دارد به شرطی کهمدعیان این امر بتوانند اثبات کنند که این خلیج ها به عنوان بخشیاز آبهای داخلی آنها بوده و بر آن اعمال قدرت نموده اند همچنین درمدت زمان اعمال قدرت، اعتراضی ازجانب سایردولتها واصل نشود.خلیج های کوچک (خورها) به عنوان راه مواصلاتی بوده و منطقهاقتصادی از جهت پتروشیمی، نفت و گاز طبیعوی می باشند. وجودآبزیان و مواد معدنی موجود در کف خلیج، از جمله امتیازات دیگرآنها می باشد که این امر سبب غنی شدن آنها می گردد. موضوعمهمی که در خصوص خلیج های کوچک در مقایسه با خلیج هایبزرگ مطرح می باشداین است که شرایط خلیج ها ی بزرگ باعثمی شود که به یک منطقه بین المللی، راهبردی و استراتژیک ازنظراقتصادی، نظامی و سیاسی در میان چندین کشور تبدیل گردند واین در حالی است که کاربرد خلیج های کوچک در سطح یک یا چندکشور آنهم از لحاظ اقتصادی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

خلیج های کوچک (خورها) ، آبهای داخلی ، آبهای سرزمینی ، خط مبدا