نگاهی تبیینی به تحریک پذیری اقوام در ایران مطالعه موردی چالش های تحریک پزیری اقوام در آینده ی سیاسی جمهوری اسلامی ایران

با مرور برخی از وقایع و شواهد درسنوات اخیر میان اقوام مناطق مختلف کشور، شاهد حوادث و اتفاقاتی هستیم که حاکی از وجود یک مساله اجتماعی در زمینه نحوه واکنش اقوام نسبت به پدیدارهای اجتماعی است. مساله ای که نیازمند بررسی و تاملات روا نشناختی و مطالعات اجتماعیاست تا با بررسی و توصیف ابعاد و روند این واکنش ها بتوان تبیین دقیقی از آن ارایه کرد.برخی از شاخص ها و واکنشهای رفتاری اقوام در برابر پاره ای پدیدارها این واقعیت را گوشزد می نماید که واکنش ها و اعمال آنها بیش از آنکه قانونمند باشد، مبتنی بر تحریک های احساسی و انگیزش های انفعالیو پرخاشگرانه است. این گزاره ها شرایط غیرطبیعی و نسبتا نامتعادلی از وضعیت رفتاری و روانی اقوام را به نمایش می گذارد. در این مقاله نگارنده با استفاده از روش تحقیق توصیفی ) Descriptive Research ( و با مطالعه ویژگی های ساختار قومی جامعه ایران از منابع مختلف به دنبال پاسخ بهاین سوال است که چه عوامل و زمینه های اجتماعی ،روان شناختی و یا اقتصادی در میان اقوام وجود دارد که تحریک پذیری را ارتقاء و منشا رفتارها و کنش هایی شده که در رفتارهای پرخاشگرانه تجلی می یابد در ادامه ضمن بررسی مبانی نظری در خصوص رفتارهای جمعی ،مروری بر پژوهش هایانجام شده با موضوع قومیت ، عوامل و زیرساخت های تبیین کننده تحریک پذیری میان اقوام را به دودسته 1 عوامل درون ساختاری - 2 عوامل برون - ساختاری تقسیم می نماید .در پایان مقاله ضمن ارایه پیشنهادات و راهکارهای کاهش تحریک پذیری میان اقوام اینگونه نتیجه گیری می نماید کهقومیت به عنوان یکی از مهمترین منابع درراستای بسیج گروه های قومی، مذهبی و اقلیت ها و منشایی برای منازعات داخلی و بین المللی محسوب می گردد این در حالی است که درشرایط کنونی عدم مدیریت راهبردی مسایل اقوام آثار منفی بسیار برجای گذاشته و بخش هایی ازجامعه را ازشرایطپیش آمده متاثر نموده است لذا توجه ویژه مسیولین محترم به علل و عوامل تحریک پزیری میان اقوام را درراستای اتحاد و همبستگی ملی از ضروریات بنیادی می شمارد.

کلیدواژه ها:

اقوام ، قومیت ، هویت ، تحریک پذیری ، تحرک اجتماعی ، آینده