بررسی تطبیقی جایگاه دولت محلی در قانون اساسی کشورهای ج.ا.ایران، روسیه و اسپانیا

امروزه دولت محلی به صورت واقعیتی انکارناپذیر و ضرورتی رو به گسترش در جهان در آمده است. تا جایی که حکومت مرکزی بدون دولت محلی ازنظر ارتباط با شهروندان دچار خلا می شود. طوری که امروزه گرایش فزاینده ای به اجرای سیاستهای تمرکز زدایی در بیشتر کشورهای دنیا مشاهدهمیشود. لذا حکومت ها ناگزیر از به رسمیت شناختن و ایجاد آن در سطح محلی به عنوان جز ساختاری حکومت هستند. امروزه در بحث تمرکز زدایی وانجام خدمات بهتر هم از لحاظ کیفی و هم از لحاظ کمی،و هم برای توسعه،در یک کشور، تشکیل دولت های محلی با انواع سیستم های حکومتی بحثیغیر قابل اجتناب می باشد. عوامل مختلفی در نگرش حکومت ها به ایجاد سازمان ها و نهادهای سطح محلی تاثیر دارند. یکی از مهمترین این عوامل،قانون اساسی کشورها است که عمدتا به تبیین دقیق حقوق اساسی شهروندان پرداخته و ضمن مشخص کردن نقش و جایگاه حضور مردم در عرصه هایسیاسی اجتماعی حکومت به تعیین چارچوب مشارکت شهروندان در اعمال قدرت می پردازد. این پژوهش تلاش دارد که با بررسی و استناد به قوانین –اساسی کشورهای جمهوری اسلامی ایران ، اسپانیا و روسیه ، نحوه توزیع قدرت در سطوح محلی و نقش و جایگاه نهاد و سازمانهای محلی را مورد بررسی قرار دهد

کلیدواژه ها:

دولت محلی ، قانون اساسی ، ایران ، اسپانیا ، روسیه