بررسی قرار موقوفی تعقیب در حقوق ایران

قرار موقوفی تعقیب یک قرار شکلی است که به موجب آن مقام قضایی بدون اینکه وارد ماهیت وقوع یا عدم وقوع بزه شود تعقیب جزایی متهم را به جهتی از جهات قانونی موقوف می نماید، این قرار جزء موارد و موانع دایمی تعقیب دعوی عمومی بشمار می رود ، اوصولاتصمیمات مراجع قضایی با دو عنوان قرار و حکم اتخاذ می گردد ،در این مقاله به صورت توصیفی و تحلیلی به بحث قرار موقوفی تعقیبدر حقوق ایران پرداختیم ، در در مقام نتیجه گیری می توان گفت ، قرار موقوفی تعقیب در مواردی صادر می شود که از نظر مقام قضایی متهم به دلایل شکلی غیرمرتبط با ارتکاب رفتار قابل تعقیب کیفری نیست. صدور این قرار در هر مرحله ای از رسیدگی دلیلی بربی گناهی متهم یا مجرمیت او نیست و با صدور آن مانعی برای ادامه تعقیب ایجاد می شود مانعی که تعقیب و تحقیق را منقطع می نماید .در مقایسه قانون جدید دادرسی کیفری با قانون آییین دادرسی کیفری مصوب 1378 می توان گفت ماده 13 قانون آییندادرسی کیفری ) 1392 ( که جایگزین ماده 6 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور کیفری شده است،جنون در حال ارتکاب جرم نیز یکی از موارد صدور قرار موقوفی تعقیب می باشد که با توجه به فقدان قصد یا همان عنصر روانی شخص مجنون بهتراست تصمیم مرجع قضایی در مرحله تحقیقات مقدماتی به شکل صدور قرار منع تعقیب و در مرحله دادرسی به شکل صدور رای برایت بوده باشد .

کلیدواژه ها:

قرار ، موقوفی تعقیب ، دادرسی کیفری