حمایت ازشهود درقانون کیفری ایران

شهادت بعنوان یکی از موثرترین طرق رسیدن به حقیقت در پرونده های کیفری است چه در مواردی که شهادت موضوعیت دارد و چه مواردی که موجبات علم قاضی را فراهم می کند که انجام آن در مراحل دادرسی نشان دهنده همکاری شهروندان با مجریان عدالت می باشد همواره در طول قانون کیفری ایران مورد توجه قانونگذار بوده است.لکن تهدیدات متوجه این شهود از جانب طرفین پرونده و عدم سیاستتقنینی روشن در خصوص حمایت از شهود چه در بعد از ایجاد زمینه برای ادای شهادت مطلعین و چه پس از آن باعث شده است این ابزار تا حدودی در جریان عدالت کیفری منزوی شود. در این راستا بادر نظر گرفتن شیوههای حمایتی به خصوص تدابیر پیشگیرانه در جریان رسیدگی پرونده و حتی پس از رسیدگی میتوان از شهودی که قرار است ادای شهادت بنمایند حمایت کرد.شهود یکی از ارکان موفقیت در تحقیقاتقضایی است زیرا چگونگی ارتکاب جرم را مشاهده کرده یا مطلبی را شنیده اند به همین خاطر از شهود بعنوان چشم و گوش دستگاه عدالت یادمیشود که از این چشم و گوش می بایست حمایت شود تا در مواقع نیاز از آنها استفاده شود و حمایت شاهد سبب افزایش میل و رغبت شاهد برای ادای شهادت و همکاری با سیستم قضایی می شود.