بررسی موانع بکارگیری سیستم بهایابی بر مبنای فعالیت در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار

در شروع قرن اخیر، این نظریه که دنیای ما در حال تغییر و تحول فراوانی است، در سطح بسیار گسترده ای مورد شناخت پذیرش قرار گرفته است. در محیط مدرن امروزی، شرکت ها برای فهم هزینه ها و ارتباط با کیفیت، نیاز به بررسی های تجزیه و تحلیلی بیشتر و کار سیستماتیک دارند. شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادر به عنوان بخشی از محیط مدرن یکی از اولین سطوحی است که به طرز بی سابقه و بی نظیری در معرض این چالش ها قرار دارند. پیشرفت های سیستم های اطلاعاتی، ایجاد شرکت های کوچک و محلی همراه با گسترش اینترنت و... چالش هایی در محیط ایجاد می نماید که شرکت های بزرگ باید با آن مواجه شوند و منابع مالی لازم جهت تامین آن ها را فراهم سازند. افزایش رقابت و انتظارات مشتریان برای محصولات با کیفیت بهتر و قیمت پایین تر و موارد خاصی که در راستای نیاز آنها می باشد،به اهمیت بهایابی و تخصیص بهینه منابع می افزاید افزایش هزینه ها و افزایش فوق العاده رقابت در دنیای امروز باعث گردیده تا با استفاده از منابع و داشتن اطلاعات صحیح جهت فرایند تصمیم گیری توسط مدیران از عوامل اصلی حیات و ممات شرکت ها باشد.در واقع می توان گفت که در دنیای رقابتی، داشتن اطلاعات صحیح ممکن استعامل اصلی کیدی در تشخیص و تمیز بین برنده و بازنده باشد. مقاله حاضر به بررسی موانع یکارگیری سیستم بها یابی بر مبنای فعالیت در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار می پردازد.این موانع در قالب فقدان عناصر سیستم بها یابی برمبنای فعالیت و با توجه به موارد مشابه در کسور های آمریکا، انگلیس،کانادا، استرالیا،آلمان، فرانسه و تحقیقات مشابه در ایران ایجاد شده است. نتایج حاصل از این تحقیق هم چنین نشان داد که در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران عدم وجود امکان طراحی و اجرای صحیح سیستم های بهایابی بر مبنای فعالیت، درجه اتوماسیون پایین، عدم وجود زیر ساخت های لازم، عدم بکار گیری سیستم بهایابی بر مبنای فعالیت می باشند. تحقیق حاضر هم چنین نشان دهنده این مطلب است که افزایش هزینه های غیر مستقیم مانعی در بکارگیری این سیستم نمی باشد.

کلیدواژه ها:

بهایابی بر مبنای فعالیت ، سیستم های بهایابی ، بهای تمام شده ، اطلاعات و تصمیم گیری