شرح سرگشتگی عطار در مثنوی مصیبت نامه

بی شک همه ی ما در این جهان مسافریم، مسافری سرگشته و حیران در برابر راز خلقت و اسرار جهان؛ اما در این میانشاعرانی هستند که حالات سرگشتی خود را در قالب شعر و غزل نمودار کرده اند. می آییم و میرویم، اولین آهنگ صدایمان(گریه هنگام تولد) در خانواده شادی می آفریند و آخرین نفس حیاتمان، فریاد غم و درد برمی انگیزد. عرفای بزرگ ما وقتیمعمای حیات و راز آفرینش را درنیافتند، از سر دنیا گذشتند و چون مسافری سرگشته، منزل به منزل همراه پیر و مرشد خودره سپردند تا به آنچه در طلبش بودند برسند. عطار نیز عارفی سرگشته است و سرگشتگی خود را در مثنوی مصیبت نامه اش بهوضوح نشان داده است. نگارنده در مقاله حاضر بر آن است تا با بررسی این مثنوی، حدیث سرگشتگی او را بیان کند.

کلیدواژه ها:

سرگشتگی ، عرفان ، مثنوی ، عطار