انعکاس باورهای عامیانه و خرافات در شعر کلاسیک با تکیه و تاکید بر اشعار مثنوی مولوی

ادبیات در هر شکل و قالبی که باشد، نمایشگر زندگی و بیان کننده ی ارزش ها و معیارها و ویژگی هایی است کهزندگی فردی و جمعی بر محور آن ها می چرخد، نقد، بررسی و ارزیابی آثار ادبی نیز چنین است و نمی توان به دور ازارزش ها و معیارها باشد و بی توجه از کنار آن ها بگذرد؛ ادبیات از دو گذرگاه ما را با زندگی پیوند می دهد: از گذرگاهعاطفی، وقتی که آن را می خوانیم، از گذرگاه خردورزی، وقتی که آن را بررسی و نقد می کنیم. از جهت خردورزی اگر بهدرستی به تحلیل و نقد آثار ادبی بنشینیم و جنبه های مثبت و منفی آن ها را دریابیم زندگی را مطرح ساخته ایم؛ چه آث ار ادبیمگر انعکاس زندگی و برخورد نویسنده یا شاعر با معیارها ارزش ها نیست. آنچه در ادبیات گذشته سنتی ما باید مورد توجهباشد، این است که این آثار، ادبیات جوانی نیست که از زندگی همسان با زندگی ما مایه گرفته باشد. بیش از هزار سال ازعمر ادبیات سنتی ما می گذرد. این آثار از زندگی مردمی مایه گرفته که قرن هاست در غبار زمان محو شده اند، معیارها وارزش های اجتماعی و فرهنگی ما به آنان قطعا نمی تواند یکسان باشد. از این رو باید انتظار داشته باشیم که در این آثار بهمواردی برخورد کنیم که با معیارها و ارزش های زندگی مردم امروز مغایرت داشته باشد. نقد و بررسی این موارد و بیان کجاندیشی ها و افکار خرافه آمیز، که ممکن است در برخی از متن ها وجود داشته باشد، می تواند از موضوحات مطروحه ادبیاتباشد. در میان بسیاری از آثار ادبی قدیم، حتی در شاهکارها، چه در ادبیات فارسی و چه در ادب یات زبان های دیگر،اندیشه های نابخردانه به چشم می خورد. این آثار باید به درستی مورد تجریه و تحلیل و نقد و بررسی قرار گیرد. در اینپژوهش به تجزیه و تحلیل بسیاری از باورهای عامیانه در شعر کلاسیک، مثنوی مولوی، پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

باورهای عامیانه ، خرافات ، شعر کلاسیک ، مثنوی مولوی