الگوی انرژی های نو در معماری معاصر (نمونه موردی شهر مصدر)

درمورد توسعه پایدار درچند دهه ی اخیر زیاد صحبت شده ودر علوم مختلف تعاریف متفاوتی داده شده است، ولیدرمجموع توسعه پایداریک مفهوم اکولوژیک است که برخلاف دیدگاه اقتصادی که طبیعت را مجموعه ای خود محور میداند- که محصولات مورد نیاز ما را تولید می کند- طبیعت رامجموعه ای اکوسیستم ها می بیند که درهم ادغام شده اند وانسان هم بخشی ازاین اکوسیستم است.لازمه تحقق مفهوم توسعه پایدار،برقراری ارتباطی متعادل و هم پیوند میان بعداجتماعی و فرهنگی انسان به عنوان نیروی ملاحظه گر والبته تاثیرپذیر، کالبد معماری یا شهر به عنوان محیط مصنوعوطبیعت است.با توجه به اهداف و ابعاد توسعه و ویژگی های جوامع مختلف (امکانات، محدودیت ها و...) برای رسیدن بهتوسعه پایدار به ویژه پایداری شهری راهکارهایی باید اتخاذ شود؛ از جمله آنها توسعه در سطح محله با توجه به مشارکتشهروندان مورد نظر است. برای نمونه، شهر مصدر(در امارات متحده عربی)، که به گفته طراحان و برنامه ریزانش وابسته بهسوخت های فسیلی نیست و شهری عاری ازکربن می باشد انرژی مورد نیاز بخش های مختلف ازطریق انبوه سیستم هایفعال و هوشمند خورشیدی و الکترونیکی تامین و کنترل می شود و می تواند به تنهایی نیازهای خود را تامین کند. هدف ازارایه ی این مقاله بررسی شهر پایدار مصدر سیتی امارات به عنوان یک شهر انرژی نو پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

ساختمان صفر انرژی ، ابوظبی ، شهر مصدر سیتی ، انرژی نو