راهکارهای طراحی برای مخاطب خاص (اصول طراحی معماری برای نابینایان)

تعدادی از جمعیت جهان دچار ناتوانی های گوناگون می باشند. این افراد خواهان برخورداری از امکانات هستند؛ ولی متاسفانه اغلب آنان با موانع بسیاری که ساخته دست انسانهاست مواجه بوده و در نتیجه از شرکت فعال در زندگی روزمره محروم می شوند. تحقیقات نشان می دهند که مهمترین عامل بازدارندهمعلولین از دستیابی به حقوق برابر با دیگر افراد، ناسازگاری محیط با توان جسمی آنان است. از جمله این مشکلات شهری در ایران عدم کارآمدی فضاهایشهری برای معلولین خصوصا نابینایان و کم بینایان می باشد که آنها را در استفاده از فضای شهری دچار سردرگمی می کند و منجر به استفاده محدود آنهامی گردد. باتوجه به جمعیت قابل توجه افراد نابینا و کم بینا، برای استفاده آنان از محیط های شهری باید در حوزه طراحی ، نیازهای این افراد را مورد توجه قرار داد. در این تحقیق ضمن معرفی نابینایی و توانایی ها و مشکلات آن، به تشابهات و تفاوت های ادراکی افراد بینا و نابینا در قالب معماری و با ابزار احساس و ادراک پرداخته شده است و ضوابط و الگوهای مناسب طراحی معماری برای نابینایان و جنبه های مختلف طراحی برای نابینایان و چگونگی ارایه خدمات به نابینایان و نیمه بینایان مطرح می گردد.

کلیدواژه ها:

ادراک محیط ، معماری مخاطب نگر ، طراحی برای نابینایان ، ضوابط معماری معلولین