طراحی اکولوژیک در معماری، گامی به سوی سازگاری بنا با محیط

امروزه نحوه طراحی بناها از آغاز تا پایان بر مبنای فرآیند و اصولی است که مبانی نظری وجودی آن را شکل داده و تا پایان ساخت و اجرای بناتداوم می یابد و اصولا ساختمان در آن سبک و بر مبنای این اصول طراحی، ساخت و اجرا می شود. با گذشت زمان، صنعتی شدن شهرها، آلودگیهای زیست محیطی، مخاطرات طبیعی و به خطر افتادن اکوسیستم های طبیعی، طراحی ساختمان های بر مبنای اصول اکولوژیک (براساسطبیعت) اهمیت بالایی می یابد. این شیوه از طراحی بر پایه تقلید از روابط و مناسبت های موجود در نظام طبیعت شکل می گیرد. اگر ساختارهایدرونی و تعاملات بیرونی یک بنا بتواند همانند فرآیندهای موجود در طبیعت عمل کند، دیگر نگرانی های زیست محیطی امروز وجود نخواهدداشت. توانایی طبیعت در بازسازی و بازپروری خود، مهم ترین ویژگی مدنظر در طراحی اکولوژیک است. پس با تقلید از سیستم های عملکردطبیعت، می توان نوعی اکوسیستم محدود در مقیاس یک بنا و بستر آن پدید آورد. در راستای طرح این مباحث، تحقیق پیش رو که از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد، ابتدا با مباحثی پیرامون ادبیات موضوع، به تعریف و توضیحاتی حول مفاهیمی چون علم اکولوژی ، محیط طبیعی و اکوسیستم ها آغاز شده و در ادامه به بحث پیرامون چگونگی ورود این علم به معماری و سازگاری بناها با محیط پیرامون خود و نیزطراحی اکولوژیک می پردازد و در انتها به ارایه راهکارها و اصول طراحی این سبک اشاره می کند.

کلیدواژه ها:

محیط ، اکوسیستم ، سازگاری با محیط ، طراحی اکولوژیک