میراث ناملموس (معنوی)

شاخص ترین سند حقوقی در حوزه میراث فرهنگی معنوی )ناملموس ( به معاهده یا کنوانسیون 2003 شهرت دارد . متنی که سرآغاز به رسمیت شناخته شدن میراث فرهنگی ناملموس در عرصه حقوق بین الملل است و حاصل تلاش حقوقدانان و مردم شناسان جهت تدوین سندی بین المللی جهت پاسداری از بخشی از میراث بشری است . نزدیک به دو سال طول کشید تا کارشناسان چارچوبی حقوقی برایحفاظت از میراث فرهنگی ناملموس خلق کنند . تاکید این معاهده بر بخشی از میراث بشری بود که زیر عنوان فرهنگ غیر مادی قرار می گیرد.مواردی چون آداب و رسوم ، دانش و مهارت های سنتی ، سبک های زندگی و حتی شیوه های پخت غذا که پیش از آن به نظر اموری معمولی و پیش پا افتاده می آمدند. اما به اندازه عمر بشریت قدمت دارند و در زندگی انسان ها نقش غیر قابل انکار.)ژانت الیزابت بلیک ( اهمیت و اعتبار میراث فرهنگی معنوی ) ناملموس( نه از جهت مظاهر فرهنگی که به علت ثروت و ارزش مهارت ها و علومی است که ازنسلی به نسل دیگر سپرده می شوند . ارزش اقتصادی و اجتماعی که از جا به جایی و انتقال این علوم حادث می شود هم برای گروه های اقلیت و هم برای اکثریت جامعه ملموس و آشکار است و البته برای کشور های در حال توسعه در قیاس با کشور های توسعه یافته ، بیشتر است .

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، میراث فرهنگی معنوی ، مردم شناسی ، تاریخ ، مهارت ، سنت بومی