مقایسه مقاومت واقعی ستون مرکب با نتایج حاصل از روابط آیین نامه های ACI و AISC-LRFD

در دهه اخیر، استفاده از ستون مرکب ساخته شده از نیمرخ فولادی که توسط بتن مسلح احاطه شده است، در سازه های متوسط و بلند مرتبه، افزایش چشم گیری یافته است. این نوع ستون مرکب دارای ظرفیت بار-تغییر مکان و سختی بزرگتری بوده و پوشش بتنی آن، می تواند نقش محافظ را برای فولاد در برابر آتش ایفا نماید. در آیین نامه های 14-318-ACI و 2010 LRFD-AISC دو روش متفاوت برای طراحی ستون مرکب استفاده شده است. محاسبه مقاومت مقطع بر اساس این دو آیین نامه، نتایج متفاوتی را بدست می دهد. آیین نامه 14-318-ACI برای طراحی ستون مرکب از ضوابط بکار رفته برای ستون بتن مسلح معمولی تبعیت می کند. در مقابل روابط آیین نامه 2010 LRFD-AISC براساس ضوابط ستون های فولادی ارایه شده است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تفاوت بین روابط ارایه شده توسط دو آیین نامه برای طراحی ستون مرکب و همچنین ارزیابی میزان دقت این روابط با مدل واقعی ستون می باشد. بنابراین، در این مقاله ابتدا روابط ارایه شده توسط دو آیین نامه مورد بررسی قرار می گیرد و سپس نتایج حاصل از این روابط برای چند نمونه ستون مرکب، با نتایج حاصل از آنالیز آنها در برنامه ANSYS و نتایج آزمایش های انجام شده توسط محققین مختلف، مقایسه می گردد.

کلیدواژه ها:

ستون مرکب ، بتن مسلح احاطه کننده ستون فولادی ، خمش یک محوره ، شکل پذیری