اثربخشی آموزش فراشناخت درمانی در درمان نارساخوانی دانش آموزانناتوانی یادگیری

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش برنامه ای فراشناخت درمانی جاگر در درمان نارساخوانی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود، جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر و پسر دوم و سوم ابتدایی با اختلال یادگیری شهرستان پاکدشت که در سال تحصیلی 96-1395 به مرکز مشاوره رازی این شهر مراجع کردند. نمونه پژوهش شامل 32 نفر دانش آموز با اختلال یادگیری خواندن بودند (18 پسر و 14 دختر) که به صورت نمونه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل گمارده شدند (16 نفر گروه آزمایشی و 16 نفر گروه کنترل). برنامه آموزش فراشناخت درمانی بر روی گروه آزمایش اجرا شد شامل برنامه های آموزش دانش و مهارت فراشناختی جاگر و پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو ویلکات و همکاران (CLDQ) (2011) و آزمون هوش وکسلر می باشند. داده های بدست آمده با روش تحلیل کواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج پژوهش نشان داد که آموزش برنامه فراشناخت درمانی جاگر بر عملکرد خواندن دانش آموزان با ناتوانی یادگیری خواندن تاثیر مثبت دارد، به این صورت که برنامه آموزشی جاگر به افزایش دانش و مهارت فراشناختی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری منجر می شود.

کلیدواژه ها:

ناتوانی یادگیری ، ناتوانی یادگیری خواندن ، فراشناخت ، دانش و مهارت فراشناختی ، فراشناخت درمانی