مهاجرت نخبگان و نسبت آن با حوزه ی عمومی

امروزه پدیده مهاجرت نخبگان به عنوان یک معضل اساسی برای کشورهای پیرامونی و یا جهانسوم مطرح است. مهاجرت نخبگان مانند شمشیر دولبه بوده و دارای کارکردهای مثبت و منفیاست. اگر مهاجرت نخبگان به منزله خروج سرمایه های انسانی و ملی قلمداد بشود یک تهدید است،اما اگر مهاجرت نخبگان با هدف توسعه ی علمی و تکامل دانش، اطلاعات، دیدگاه ها، تحلیل ها ومهارتهای آموزشی و پژوهشی استادان دانشگاه های کشور انجام بگیرد یک فرصت به شمار می رود.این پژوهش که بر حسب ماهیت موضوع مورد بررسی از روش تحقیق اسنادی بهره گرفته، به ایننتیجه گیری رسیده است که دلایل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در مهاجرت نخبگان ازایران نقش بسزایی دارند. علاوه بر این، نبود یا کم بود بینش و بصیرت اجتماعی از مولفه های هویتملی ایرانی و همچنین نبود و یا کم بود بینش و بصیرت اجتماعی و فرهنگی در خصوص مسایلمبتلابه جامعه با نرخ مهاجرت نخبگان رابطه ی مستقیمی دارد. بنابراین تقویت حوزه عمومی دردانشگاه ها، تعادل برقرار کردن بین علوم انسانی و تجربی، مهندسی و تقویت هویت ملی با عنایتخاص به مولفه های تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایران در نزد دانشگاهیان به ویژه گروههای فنی و مهندسی از راهکارهای اصلی در جهت پیشگیری از مهاجرت نخبگان از کشور محسوبمی شود.

کلیدواژه ها:

مهاجرت نخبگان ، حوزه عمومی ، هابرماس ، علوم نرم ، علوم سخت