واکاوی شاخصهای پایداری اجتماعی ازمنظرشهرسازی ایرانی اسلامی دربافت های قدیم و جدیدشهری بااستفاده ازتکنیک IHWP

به دنبال رشد روز افزون جمعیت، شهرها ومحلات نیزگسترش یافته اند باتوجه به این امر وبه تبع آن افزایش نیازبشریت به زیستن درمحیطی پایدار در تمام حوزه ها، از ابتدا قرن 11 بیست و یکم نگاه توسعه پا یدار صرفا توجه به ابعاد زیست- محیطی ویااقتصادی نبوده بلکه مباحث اجتماعی به عنوان یک جزاساسی ازتوسعه پایدار موردتوجه ویژه سیاستمداران و برنامه ریزان شهری قرار گرفته است. از طرفی ساختار شهرها مبین و مبلغ فرهنگ و هویت هر جامعه هستند. از این رو باید برنامه ریزی و طراحی شهرها به گونه ایی باشد که نه تنها باعث افول هویت شوند بلکه به تقویتو ترویج روز افزون آن منجر شود. در برنامه ریزی و طراحی شهرهای ایرانی به عنوان نمونه ایی از شهرهای اسلامی، علاوه بر توجه به فرهنگ شهرهایایرانی، باید به اصول شهرسازی مبتنی بر اسلام و آموزه های اسلامی نیز توجه گردد. شهر ارومیه نیز به عنوان نمونه ایی از شهرهای ایرانی- اسلامی ازاین امرمستثنی نیست .در این پژوهش در ابتدا بررسی شاخص های پایداری اجتماعی و اصول شهرسازی ایرانی- اسلامی انجام و پس از آن ، بعد از یافتن اصول و شاخص ها ی مشترک هر دو نگرش، به بررسی آن اصول در هر دو بافت قد یم و جدید شهرارومیه ازطریق مشاهدات میانی ومصاحبه با ساکنین و مسیولین شهرداری هر دو محله پرداخته شده است. در نهایت بعدازارزیابی و امتیازدهی شاخصهای مشترک ازطریق تکنیک تحلیل سلسله مراتبی معکوس( IHWP (و مقاسیه آن ها در هر دو بافت، اینگونه استنباط گردید که پایداری اجتماعی بر اساس اصول شهرسازی ایرانی- اسلامی در هر دو بافت به خصوص در بافت جدید آنگونه که انتظارمیرود وجود ندارد

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، شاخص های پایداری اجتماعی ، شهرسازی ایرانی – ، اسلامی تکنیک تحلیل سلسله مراتبی معکوس( IHWP)