مقایسه بادبندهای برون محور با سیستم دوگانه حاوی این بادبندها

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 525

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICOHACC02_115

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1396

چکیده مقاله:

مطالعات در زمینه ی مزایای سیستم مهاربندی خارج از مرکز از اواخر دهه ی هفتاد و اوایل دهه ی هشتاد مطرح و در دهه ی نود در آیین نامه های طراحی سازه های فولادی مقاوم در برابر زلزله وارد شد و در سطح بین المللی مورد توجه و استقبال قرار گرفت، اخیرا نوعی از این مهاربندها با پیوند قایمدر کشورهای پیشرفته ی صنعتی برای موارد خاصی به کار گرفته شده است. استفاده از این نوع مهاربند به دلیل رفتار لرزه ای مناسب آن، هم در طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله و هم در مقاوم سازی سازه های موجود مورد توجه بوده است. خسارات مالی و جانی ناشی از زلزله های دهه ی اخیر اهمیت مقاوم سازی ساختمان ها را در برابر زلزله بیش از پیش آشکار نموده است. از سویی دیگر پیشرفت های حاصل شده در تیوری طرح ظرفیت زمینه را برای دستیابی به راهکارهای اصولی جهت تلفیق محاسن سیستم های قاب خمشی (MRF (و مهاربند واگرا (EBF (و تشکیل یک سیستم ترکیبی که مزایای مطلوب هر دو سیستم را به طور همزمان داشته باشد را فراهم نموده است. با توجه به کاربرد روزافزون انواع مختلف مهاربندهای خارج از مرکز در ایران و به دلیل عدم توجه به طرح صحیح این نوع مهاربندها و فقدان آیین نامه ای مشخص برای طراحی آنها و از طرف دیگر به دلیل رفتار لرزه ای مناسب ایننوع مهاربندها در مقایسه با دیگر سیستم های مهاربندی انجام مطالعات بیشتر بر روی رفتار این مهاربندها لازم به نظر می رسد. هدف اصلی این تحقیق بررسی و ارزیابی رفتار سیستم های قاب خمشی حاوی مهاربند واگرا و تعیین میزان تاثیرگذاری این نوع سیستم می باشد. مشاهده شد که با افزایش تعداد طبقات، نسبت ظرفیت باربری ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد و انتظار می رود دو سیستم در تعداد طبقات بالاتر به نسبتی ثابت میل پیدا کنند. نسبت ظرفیت باربری سیستم دوگانه به سیستم قاب خمشی به طور متوسط، 36/5 برابر می باشد. با افزایش تعداد طبقات از میزان اختلاف تغییرمکان ها کاسته می شود به طوریکه در تعداد طبقات 5 و 9 تقریبا تغییرمکان ها یکسان می شود. نسبت تغییرمکان متوسط برای 4 مدل مورد بررسی، 69/3 برابر می باشد.

نویسندگان

فرزاد حاجیان

گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی،واحد کرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

جواد اسفندیاری

گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی،واحد کرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران