هم آوایی شعرو معماری درطراحی باغ موزه ی گنجینه ی هنر(طراحی کوشک بیستون )

آنچه از پیشینیان ما در عرصه های مختلف علم و فرهنگ و هنر و ادبیات و شعرو موسیقی به جا مانده، گنجینه ای فاخر میراثی گران بها است که می تواند پشتوانه ی عظیم برای ملتی بزرگ باشد اما باید بتوانیم از معانی و مفاهیم این آثار فرهنگ در عرصه های مختلف زندگی روزمره ی خوداستفاده ی فراخور زمان و مکان بنماییم. معماری قبل از اسلام ایران دارای مفاهیمی عمیق بوده که سبب پویایی آن گردیده است. این مفاهیم درمعماری بعد ازاسلام با اصول متعالی دینی پیوندخورده و سبب تعالی اصول ومبانی معماری ایرانی اسلامی گردید که افزون بر تکامل هویت معماری ایران ،چهره ای ماندگار به آن داد به این منظورو دراین مقاله به معماری از دیدگاهی که بتواندحس شاعرانه ای و درک معانی برای بیننده ایجاد نماید و ازطرفی باهویت ملی و فرهنگی ایران زمین همخوانی داشته و به ارتباطی که شعردر معماری و معماری در شعر می تواند داشته باشد نگریسته و به نحوه ی طراحی کوشک بیستون که بر اساس داستان خسرو و شیرین سروده ی حکیم نظامی گنجوی و اشعارکاربردی در این طرح توسط مهندس طراح با تخلص خرم کرمانشاهی درسرودن شعر پرداخته می شود .

کلیدواژه ها:

شعر ، معماری ، هویت ملی ، هنر ، فرهنگ