نقش قطار نجات در نحوه مدیریت بحران مربوط به سوانح ریلی

مدیریت بحران در حال حاضر بعنوان یک بخش اساسی از مدیریت استراتژیک است. قبل از طرح ریزی هرگونه اهداف بلندمدت، مدیریت بحران برای تضمین ثبات و موفقیت مستمر در یک سازمان ضروری است. در حقیقت سازمانها و نهادهایی کهخطر مواجهه با بحران در آنها وجود داشته، به آمادگی بیشتری جهت مقابله اصولی در برابر آن نیاز دارند . مدیر یت بحرانموثر نیازمند یک هماهنگی و برنامه ریزی نظام مند است که مبتنی بر هوشیاری، حساسیت مدیر یتی و یک درک خوب از اهمیت برنامه ریزی دقیق و آمادگی سازمانی می باشد. هر چند علل پیدایش دانش مدیریت بحران ب ر پایه حل معضلات ومشکلات بحرانی بنا گذاشته شده است، اما احاطه بر شناسایی نوع بحران و نیز بکارگیری روشهای سودمند در جهت پیشگیری، کنترل و یا خنثی سازی بحران، به آسانی به دست نمیآید. به بیان دیگر بهترین گزینه برای مقابله با سوانح بهخصوص سوانح ریلی، آموزش، پیشگیری و برنامه ریزی برای مقابله با آنها می باشد. پیشگیری خود بعنوان موضوعی ه زینه بر و در عین حال طولانی مدت برای مقابله با بحرانها است ولی در دراز مدت صرفه اقتصادی آن بیشتر از برنامه ریزی درجهت آمادگی برای مقابله با بحران می باشد. در مرحله دوم برنامه ریزی برای مقابله با بحران بصورت جامع و تقویت مدیریت بحران و در نهایت آموزش بهترین روش برای کاهش خسارات و پیشگیری در سوانح است . این مقاله به بررسی فرآیند نحوه مدیریت بحران در سوانح ریلی و راه آهن با نگاهی ویژه به نقش قطار نجات و اثرات آن در جمع آوری سو انح ریلی می پردازد.