خواص دارویی گیاه Helianthus tuberosus (سیب زمینی ترشی)
محل انتشار: سومین همایش ملی میکروبیولوژی کاربردی ایران
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,809
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MICROBI03_063
تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1396
چکیده مقاله:
استفاده از گیاهان دارویی برای درمان بیماری ها قرن ها سابقه دارد و هم اکنون نیز در بسیاری از کشورهای پیشرفته و در حال پیشرفت به عنوان یکراه اصلی درمان به شمار میرود. پژوهش های نوین نشان داده اند که برخی از گیاهان دارویی که در پزشکی سنتی استفاده می شوند، اثرات ضد ویروسیدارند. عصاره برخی از گیاهان به عنوان عوامل ضد ویروسی توصیف شده اند. درمان عفونت های ویروسی با داروهای موجود بنا به دلایلی مانند پیدایشمقاومت دارویی در اثر جهش هایی که در ویروس ها دیده می شود، بودن برخی عفونت های نهفته و عفونت های عود کننده، گاهی با شکست روبرو میشود و از این رو نیاز فزاینده ای جهت یافتن ترکیبات ضد ویروسی جدید وجود دارد. تحقیق درمورد گیاهان دارویی راهبرد مفیدی در این مورد است.گیاه Helianthus tuberosus از خانواده آفتابگردان دارای ترکیبات فعال دارویی است و می تواند منبع تولید و ساخت داروهای مختلف از جمله داروهای ضد ویروسی با شد. گیاه Helianthus tuberosus دارای غده های گوشتی سرشار از اینولین میباشد که در درمان دیابت و رماتیسم استفاده میشود. همچنین ساقه وبرگهای این گیاه دارای خاصیت آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی، ضد ویروسی و ضد سرطان می باشد. ترکیبات موثر در این گیاهکومارین ها، اسیدهای چرب اشباع نشده، مشتقات پلی استیلن، ترکیبات فنلی و سزکویی ترپن ها هستند، که خاصیت ضد ویروسی این ترکیبات بهاثبات رسیده است لذا این گیاه احتمالا به دلیل این ترکیبات باید دارای اثرات ضد ویروسی نیز باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
طراوت محمدعلی زاده امیری
دانشجو کارشناسی ارشد رشته میکروبیولوژی،گروه زیست شناسی-سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
فاطمه رودباری
استادیار، گروه زیست شناسی-سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
آرمان محمودی اطاقوری
دانشیار،گروه زیست شناسی ، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران