بررسی آسیب های امنیت اجتماعی و فرهنگی در شهر زابل

فضاهای شهری، مکان هایی هستند که به عموم شهروندان تعلق داشته، منحصر به جنبه کالبدی و فیزیکی نبوده، در حقیقت، با حضور انسان و فعالیت اوست که معنا می یابند. فضاهای شهری، قدمتی دیرینه در تاریخ شهرسازی دارند و در طول تاریخ بشر، همواره عرصه اجرای کارکردهای اجتماعی بودهاند. روش تحقیق در این پروژه به صورت تحلیلی توصیفی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی می باشد. بر اساس یافته ها، میزان احساس امنیت در فضاهای عمومی مناطق پایینشهر بیشتر از میزان آن در مناطق متوسط شهر و مرفهنشین بوده است. نمونه های مورد بررسی این پژوهش شامل مردان و زنان بوده اند که همین نکته در نتایج تحقیق اثرگذار است. به اعتقاد نیومن محیط کالبدی می بایست دارای خصوصیاتی مانند مکانیزم های نمادین، مرز ها و سلسله مراتبی تعریف شده از عرصه های خصوصی تا عمومی باشد تا پهنه های مختلف درک و دانسته شود. ایجاد ظرفیت کالبدی نظارتی درفضا موجود باشد تا فرصت نظارت برای ساکنان و دیگر نهاد ها ممکن گردد. بعبارت دیگر حس عدم امنیت، در خیابان های شلوغ و مملو از جمعیت کاهش می یابد. مردم حضور پلیس و نیروی انتظامی و ارتقاء سطح فرهنگی را در ایجاد حس امنیت موثر می دانند. از سوی دیگر فضای بی کران و خالی، اضطراب آور و مقیاس انسانی و راحت، آرام بخش است. همچنین تراکم و فشردگی زیاد جمعیت ازدحام امکان برخورد فیزیکی و آسیب پذیری را افزایش می دهد و آرامش روانی کاربران را تحت تاثیر قرار می دهد

کلیدواژه ها:

فضای عمومی ، امنیت ، بازار شهر ، شهر زابل